Dieken en Moostem (Itteren)

Na een paar dagen door het extreem warme weer niks te kunnen doen, vandaag weer opgestart met wandelen. Op de website van Wandelgids Zuid Limburg een korte route gezocht, die ook nog eens op een steenworp afstand van huis lag.
Zo viel mijn oog op de wandeling in Itteren. Een wandeling van 5,5 km langs de Maas, over de dieken en door paadjes achter de Moostem. Zo te lezen is het echt een wandeling om even heerlijk uit te waaien en nieuwe energie op te doen.
Een afwisselende route langs de Maas, door de achtertuinen en over de dijken. 

Na de auto geparkeerd te hebben, kon ik naar het beginpunt van de route gaan. De BrigidaHoeve (later meer over deze ijssalon/brasserie) Eigenlijk had ik gerekend op weinig religieuze elementen op de route, maar als je vanaf de parkeerplaats richting de hoeve loopt, valt het oog meteen op de kerk.  
Om de hoek staat het een kunstwerk. Voordat ik deze in detail kon bekijken, viel mijn oog eerst op het achtergelegen huis. Ik vind het altijd zo een heerlijk vakantiegevoel geven als je een huis met van die lieve luiken en met vrolijke bloembakken aan de ramen ziet.

Het kunstwerk (2004) is gemaakt door de Itterse kunstenaar Geert Mols voor het 25 jarig jubileum van de dorpsraad. Het blauwe bootje van dit kunstwerk is gelijk aan het waterpeil van het hoog water van de Maas in 1993.

Via een smal paadje tussen de achtertuinen door gaat de wandeling richting een weiland.
(de foto's van de paadjes achter de tuinen, verzamel ik in een latere fotoreeks)

In een van de eerste regels van de wandeling stond dat er soms hekken afgesloten konden zijn in verband met de schapen. Dus dat zou dan klimmen of omlopen worden. Gelukkig ben ik geen schapen en afgesloten hekken tegen gekomen.
Of ja in het begin van de route moest ik vanaf een paadje achter de huizen een weiland doorsteken. Eerst maar eens kijken wie de bewoner van het weiland is. Eh... een paard. Zolang deze netjes aan de andere kant blijft en niet naar me toe komt, vind ik het prima. Ik ben helaas niet zo een grote loslopende paarden fan. 
Alles ging goed, tot aan het eind van het weiland. Ik kon niet verder. Een hek/ draad met schrikdraad. Oeps. Dus op mijn wandelschoenen maar omgekeerd. Terug naar de verharde weg. Eenmaal veilig uit het weiland mijn hulptroep ingeschakeld. GoogleMaps hoe kom ik nu waar ik moet zijn, zonder het weiland over te steken? Terug door het smalle paadje, langs de huizen richting de Maas. Zo gezegd, zo gedaan. Na een korte trip, lag de afgesloten uitgang van het weiland aan mijn rechterhand en kon ik de route weer oppakken.

De eerste stappen van de herpakte route voerden langs de Maas.
Heerlijk genieten van de zon en het briesje. 

De stenen trap leidt naar de plek waar tot 1924 een veerpontje tussen Itteren en Neerharen voer. De trap stamt uit de 2de helft van de 19de eeuw. Hoelang er al een veerpontje rijdt is de vraag. Een van de eerste vermeldingen stamt uit 1817, maar het kan goed zijn dat er voor die tijd ook al een pontje voer.

Na de grenspaal (107) volgt het pad zijn weg langs de voortuintjes en de tuintjes aan het water. Sommige tuintjes en de doorgang ertussen geven echt een vakantie-gevoel.

Na dit momentje langs de Maas, gaat de wandelroute verder. De precieze route is terug te vinden op de website van Wandelgids Zuid Limburg.
De paadjes langs de Moostem vormen een aaneenrijging met de uitstapjes over de Dieken. 
De dijken met hun prachtige uitzichten. De dijken die nu droog en stoffig erbij liggen door het warme weer.
Langs de achtertuinen van de bewoners. Soms kun je een blik in de tuin werpen. Soms volg je een smal pad dat door de bloemen en hagen weer een prachtige afwisseling in het beeld geeft. 

Een samenvatting van de Moostem stukken

uitzichten vanaf de dijken (en soms ook vanaf lager gelegen delen)

Ik had er niet zo op gerekend, maar ook op deze route vielen er toch wel enkele kruizen en een herdenkingssteen langs de paden te fotograferen. Plus dat je, zoals je in de reeks met de uitzichten ziet, ook regelmatig een kerk op de achtergrond ziet. (De St Cornelis kerk van Borgharen en de kerk op de Sint Pietersberg van Maastricht) 
Ook een uitzicht op kasteelhoeve Hartelstein mag natuurlijk niet ontbreken in bovenstaande.

Hieronder de reeks met kruizen en de herdenkingssteen.

1-2) Bankje en kruis op de dijk - "Slivenier besjerm oos Ittere" (onze lieve heer, bescherm ons Itteren) Een vraag om bescherming tegen het hoge water, waar Itteren regelmatig mee te kampen heeft gehad.

3-4-5) kruisbeeld in een uitgeholde boom (1979)

6) herinneringssteen voor de markante muziekleraar Meester Jan Plompen

7) kruis in een tuin

8-9) stenen kruis "laat ons altoos - vertrouwvol naderen - dit schone kruis - van onze vaderen - want cristus zoete kruis - een troost op weg en thuis "

Nog enkele sfeerbeelden die niet onder een van de vorige 3 categorieën vallen.
Wat ik me nu achteraf afvraag is naar aanleiding van de foto van de koeien met het kalfje. Ik was heerlijk zen van het wandelen. Relaxt van het uitwaaien en me omringd voelen door de natuur. Toen zag ik dit groepje van 3. Of ik nu in gedachte de kreet uitte of dat ik het hardop deed, dat vraag ik me af. Maar net als een klein kind was de gedachte: "oh... een klein koetje... wat lief!" 
En dat is juist hetgeen waarom ik wandel. Onthaasten, genieten en het kind in jezelf naar boven laten komen. Want als je met kinderlijke onschuld kijkt, dan zie je de dingen vaak anders of op een nieuwe manier.

De wandeling eindigt weer bij de Brigidahoeve. Langs de weg heten de koetjes je al hartelijk welkom en wijzen ze je de weg naar de hoeve.
Een carré-boerderij waarvan de binnenplaats je een vleugje nostalgie biedt. Een plek om even neer te strijken en te genieten van een heerlijk ijs (of een drankje en iets lekkers van de kaart)
Met dit heerlijk weer ging ik uiteraard voor een ijscoupe. Al zou ik die keuze ook midden in de sneeuw gemaakt hebben. Het ijs dat ze serveren is ambachtelijk gemaakt en dat proef je. Als ijsliefhebber kan je jouw hart ophalen bij een van de  heerlijke ijscoupe. Voor mij werd het de coupe caramel (2 bollen caramel ijs,1 bol mokka ijs, stukjes caramel,caramelsaus en slagroom.) 
Je proefde de caramel en mokka goed in het ijs. Het ijs had een heerlijk romige en zachte structuur.
De knapperige caramelstukjes vormde het krokantje dat er goed bij paste. 
Hier kom ik zeker nog eens terug voor een ijsje.