Bij de Klooster boekwinkel in Wittem heb ik het boekje Wittems wandelingen gekocht. Een boekje met 9 wandelingen met als vertrekpunt Klooster
Wittem.
Dit boekje is te koop bij de Klooster boekwinkel in Wittem of via hun website
De wandelingen staan in oplopende kilometer volgorde. (7 km - 8,5 km -10 km - 12 km - 12 km - 14 km - 14 km - 15 km -15
km)
Handig dacht ik, dan start ik met de eerste wandeling uit het boekje.
Helaas bleek deze eerste wandeling niet de juiste start. Bij het eerste stegelke (draaihek) zou een weiland doorkruist moeten
worden. Rechtdoor richting de boerderij... maar precies op de looproute zaten en lagen de koeien.
Dan maar rechtsomkeer maken, terug naar het klooster om te starten met wandeling 2.
Zoals in deze eerste fotoreeks te zien is, doet de wandeling zijn naam eer aan.
Panoramawandeling.
Langs uitgestrekte veldwegen, uitgesleten holle wegen, akkers,
weilanden, boomgaarden, heuveltje op en af.
Via deze wandeling ontdek je de pracht van het heuvelland rond Wittem, Wahlwiller, Nijswiller en Partij. ⠀
Vanuit het klooster lopen we via de Van Plettenbergweg naar de parkeerplaats Eyserlinde.
Als we een kort uitstapje naar deze parkeerplaats maken, zien we het gemeentelijk oorlogsmonument "Den Gevallene" staan.
Aan de overkant, net voordat we de panoramaweg inlopen, staat het eerste veldkruis ("VADER NIET MIJN WIL
MAAR UW WIL GESCHIEDE ") van deze route.
Den gevallene; Dit beeld is gemaakt door Pater G.L. Mathot C.s.s.R., ir. A.H.J. Swinkels en onthuld in 1951 ter
nagedachtenis aan de 22 militairen, twee burgers en negentien verzetsmensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog en later in het voormalige Nederlands-Indië door oorlog of verzet zijn
omgekomen. Het beeld laat een oorlogsslachtoffer zien, dat door 3 nabestaande gedragen wordt. Hier komt de Christelijke offergedachte in terug
De geofferde Christus die door Maria, Nicodemus en andere beweend wordt..
Via veldwegen met prachtige vergezichten, velden en boomgaarden lopen we richting de bekende Kruisberg,
Boven aan de vijfsprong staat een wegkruis en steen.
Wegkruis en steen; De
steen is de oorspronkelijke sokkel van het voorgaande kruis, welke vernield (?) is. Uit eerbetoon is er in de jaren 60 een nieuw smeedijzeren kruis geplaatst naast de sokkel.
Al lezend komen we verschillende verhalen tegen. In elk geval is op deze plek in 1860 zeer plotseling de boer
Arnold Rouillon gestorven. Of hij nu door een hartstilstand, onder de kar gekomen, onder het paard gevallen is of door de bliksem getroffen is, daar zijn de verhalen het niet over
eens.
De sokkel duidt zoals het in die tijd gebruikelijk was op het memento mori (gedenk te sterven, want de dood komt altijd)
We lopen verder via een holle weg tot in het dal van de Sinselbeek.
Daar komen we weer bij een stegelke. Ook nu weer wordt het pad langs de boerderij goed bewaakt door koeien. Als je goed kijkt zie je kalfjes in het gras of in de verte kalfjes die bij moederkoe
aan het drinken zijn.
Als stegelkes met gewone koeien al geen goed idee leken, dan ben ik met kalfjes nog voorzichtiger. Gelukkig leert google maps ons dat we niet door het veld hoeven,
maar via een omweggetje ook weer op de route kunnen komen.
Door al die koeiengedachten zou je bij vergeten dat er bij dit stegelke ook weer een veldkruis
staat.
("Leef Herregödje Besjerm ós Durp A.D. 18 juni 2006 HKV Nijswiller ")
Via onze eigen omweg komen we op de grote Rijksweg.
Voordat we de weg oversteken zien we aan onze linkerhand een veldkruis
("Heer ik vertrouw op U ")
Aan de overkant zien we een tegelafbeelding van Maria.
Tegelafbeelding Maria; Het bordje (van de Heemkundevereniging Nijswiller ) onder de afbeelding vertelt ons dat deze geplaatst is ter nagedachtenis aan 2 soldaten die hier in de buurt
gevallen zijn.
De afbeelding laat ons de O.L. Vrouw van de berg Karmel zien.
We vervolgen de route weer via een stijgende weg, welke langzaam overgaat in een grindweg. Ook deze weg biedt ons weer alle moois wat de natuur te bieden heeft. Bloemen, insecten, vogels, vergezichten, akkers, uitgestrekte panorama's. Ook op deze weg komen we weer bij een veldkruis ("Ach zondaar. Beziet mijn wonden. Dit voor u zonden. Verandert u van leven. Zal Ik u de hemel geven ")
Verder over de veldwegen komen we bij een bijzondere locatie. Een zee van roze bloemen en een wegkruis. Een oase in de velden. De Gulkoel.
Kun je je voorstellen dat hier in de jaren 80 een illegale vuilstort was? Precies op de plek waar nu deze tuin ligt.
Op het bankje bij de Gulkoel raak ik in gesprek met de heer Hons die de tuin nu onderhoudt. In het
zonnetje luister ik naar zijn verhalen. Niet alleen de tuin heeft zijn aandacht. Met liefde verteld hij over de diverse kruisen en monumenten die hij gerestaureerd heeft. De kruisen waar hij
regelmatig een verse bloemenkrans hangt. Met de bijzondere verhalen achter de kruisen en monumenten neemt hij je even mee naar een moment waar de tijd stilstaat. Een bron van informatie die door
door te geven, bewaard kan blijven voor de toekomstige generaties.
Gulkoel : De illegale vuilstort werd in de jaren 80 op initiatief van Huub Maassen omgetoverd tot een rustplaats. Samen met dorpsgenoten sloeg hij de handen in elkaar om deze plek te realiseren. Tot 2003 heeft hij het parkje met liefde verzorgt. Vanwege gezondheidsredenen is het stokje overgedragen aan Joep Hons.
xxx
Plaquette: 1-7-1944 werd hier gestart met het oprollen van een deel van het
actieve verzet in dit district (Gulpen, Wittem, Simpelveld, Vaals). Beter bekend als "de Klap van Wittem" Op 21-7-2015 is deze plaquette nabij het Arnold JanssenKlooster onthuld.
Memoriekruis: ter nagedachtenis aan Angele Pleyers die hier overleed in 1946 na een val van een wagen
met melkbussen.
Zo komen we van de veldwegen en panorama's in de bebouwing van Partij. Langs klooster Mariendaal lopen we
richting de monumentale hoeve 't Wienhoes. Vergeet niet om in de bocht even om te kijken naar het kruis op het Partyer Hofke. Al verderlopend wordt achter de treurwilg het Wienhoes zichtbaar. Op het Wienhoes is ook een kruis zichtbaar. Vergeet vooral ook niet om even te genieten van de doorkijkjes naar de binnenplaats. Ik vind doorkijkjes altijd geweldig om te zien. De
omlijsting van een andere wereld, een verstopt plekje.
Bij het Wienhoes steken we een bruggetje over om via een smal weggetje in Wittem te komen.
Hier staat het laatste kruis voordat we weer terug bij het klooster zijn. Dit kruis is een ongevalskruis
Als je langs het kruis richting de velden kijkt, zie je direct de herkenbare bomen die enkele panorama's gesierd
hebben.
Ongevalskruis: Ter nagedachtenis aan onder andere Albert Odekerken die hier door een bus geschept is in 1966.
Als afsluiting van deze wandeling nog een korte close-up fotoreeks van de bloemenpracht en bezige bijtjes (en hommels) langs de veldwegen.
Reactie schrijven